Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ

Η Τήνος είναι το τέταρτο σε μέγεθος νησί των Κυκλάδων (έκταση 194,59 τ. χλμ.) μετά τη Νάξο, την Άνδρο και την Πάρο. Έχει 8.636 κατοίκους (απογραφή 2011[1]) μοιρασμένους σε 62 οικισμούς. Ανήκει στις βόρειες Κυκλάδες και βρίσκεται νοτιοανατολικά της Άνδρου και βορειοδυτικά της Μυκόνου.

Σύγχρονη εποχή
Μέχρι το 1821 η Τήνος ήταν η οικονομική πρωτεύουσα των Κυκλάδων με περίπου 30.000 κάτοικους. Στο νησί υπήρχαν προξενεία και υποπροξενεία των χωρών της Γαλλίας, Ρωσίας, Αγγλίας, Δανίας, Ισπανίας.

Η επανάσταση άρχισε στο χωριό Πύργος στις 31 Μαρτίου με το Γεώργιο Παλαμάρη και στην Πόλη της Τήνου στις 20 Απριλίου. Στον αγώνα πήραν μέρος περίπου 5.000 τηνιακοί σε πλοία των Σπετσών, των Ψαρών και της Ύδρας. Υπολογίζονται 2.000 νεκροί. Σύμφωνα με πίνακα που έγραψε ο Γ. Αμιραλής οι Τήνιοι έδωσαν για τις ανάγκες του αγώνα 339.384 γρόσια και σημαντικές πληροφορίες καθώς διέθεταν σημαντικές παροικίες στην Κωνσταντινούπολη και στη Σμύρνη οι οποίες το 1885 έφταναν τις 8.000 και 3.000 άτομα αντίστοιχα.

Στα τέλη του 18ου αι. πληθαίνουν οι σχέσεις με τον Ελληνισμό των Μικρασιατικών Παραλίων και ακμάζει στη Σμύρνη η παροικία των Τηνίων , γόνος της οποίας υπήρξε ο άγιος Αμβρόσιος, μετέπειτα Μητροπολίτης Μοσχονησίων.

Νεότερα χρόνια – Η εύρεση της εικόνας της Παναγίας στις 30 Ιανουαρίου του 1823 προκαλεί εθνική συγκίνηση και ερμηνεύεται ως ιερό μήνυμα για το δίκαιο του αγώνα. Συγκίνηση, αλλά και αγανάκτηση θα προκαλέσει το Δεκαπενταύγουστο του 1940 ο τορπιλισμός του ευδρόμου «Έλλη» από ιταλικό υποβρύχιο.